پس از مرگ آشنا به سپیدهشناور بادبامدادانفَرحی داشتم به سایه بید تاریکترین خاطره می لرزد ای ببر زیبا هیچ می شناسیاین استخوان پوسیده راکه دیوانه ی تو بود ؟زندگی باخته ،رعد آسااین صدای من است که می آید … ۶۸ فارسان